De beginregel van een bekend sprookje waarin een ijdele koningin zich afvraagt wie de mooiste van het land is. Een spiegel maakt dingen zichtbaar. Dingen waar we tevreden over zijn en ook dingen die we graag anders zouden zien. Het gedrag van kinderen kan ook als een spiegel worden gezien.
Er kan op verschillende manieren naar het gedrag van kinderen gekeken worden. Vanuit een medisch perspectief waarin gezocht wordt naar een oorzaak voor het gesignaleerde gedrag, of vanuit een meer oplossingsgerichte manier waarin gezocht wordt naar een oplossing voor het gesignaleerde (probleem)gedrag. Er kan ook gekeken worden vanuit het perspectief van de positieve psychologie waarin de focus ligt op de mogelijkheden, de volgende stap in de ontwikkeling, die gezet zou kunnen worden.
Gedrag van kinderen kan ook bekeken worden in relatie tot het pedagogisch handelen van ouders. Met ander woorden, kinderen houden ouders een spiegel voor met hun gedrag. Ik geloof niet in de overtuiging dat kinderen doelbewust 'moeilijk doen' om hun ouders dwars te zitten. Kinderen maken met hun gedrag iets duidelijk aan ons, 'de volwassenen'.
Het is niet altijd eenvoudig om de boodschap te ontcijferen en te kunnen begrijpen. De boodschap kan confronterend voelen, omdat kinderen met hun gedrag iets bij ons raken in ons eigen stukje van 'groot worden' en opvoeding.
“Lekker dan! En wat kan ik met die informatie….?”
Terechte vraag. De bewustwording dat je kind je iets spiegelt biedt niet meteen een kant-en-klare oplossing, wel mogelijkheden voor verandering! Het betekent dat je naar je eigen handelen mag gaan kijken om er betekenis aan te kunnen geven in relatie tot het gedrag van je kind. Een hulpverlener die de vertaalslag kan maken tussen jouw pedagogisch handelen en het gedrag van je kind en die je kan uitleggen wat je in communicatie, houding en handelen anders kan doen, kan in dit proces erg helpend zijn.
Fragment uit 'The Mirror' van Alexandre Desplat
